Uważam się za kobietę, która mogłaby wykonywać kilka prac, natomiast niektóre są dla mnie zbyt skomplikowane i nawet odrzucające. Przenigdy bowiem nie mogłabym pracować, zabijając zwierzęta lub lecząc chorych, krwawiących ludzi. Dla przykładu perforowanie skór kompletnie ażeby mnie zniszczyła psychicznie. Widok mordowanych zwierząt i ściąganych skór z całą pewnością zsyłałby na mnie liczne senne koszmary, które by mnie prześladowały noc w noc. Kocham zwierzęta i nie umiałabym im zrobić krzywdy- nieprosto aby mi było którekolwiek zwierze uderzyć, co dopiero zabić. Kocham zwierzęta tak bardzo mocno, że kiedyś ryzykując własnym zdrowiem postanowiłam zostać wegetarianką. Nabawiłam się wtedy nie lada anemii, natomiast psychicznie czułam się dobrze rezygnując na stałe z jedzenia mięsa. Bilansowałam sobie dietę warzywami, owocami, serami, jajkami, jak i i soja. Raz na dwa tygodnie decydowałam się na zjedzenie kawałka ryby, by uzupełnić w organizmie minerały. Natomiast nie udało mi się uniknąć braków witamin w organizmie. Byłam coraz słabsza i słabsza, mdlałam w szkole, nie mając siły na utrzymanie kubka przy śniadaniu. Mój ojciec zmusił mnie do powrotu do jedzenia mięsa. Nie jadłam go przez ponad rok i powrót był bajecznie męczący i bolesny.  Odrzucał mnie zapach, smak, tekstura- jednym słowem: wszystko. Jednakże wiedziałam, że jest to konieczne, bym wróciła do zdrowia. Dzisiaj jem mięso normalni, jednakże gdybym mogła, wróciłabym z powrotem do wegetarianizmu.